Uren, dagen, maanden had ze het erover gehad. 'Mam, mama hoeveel nachtjes is het nog slapen totdat Sinterklaas komt met al zijn pieten en zijn pakjes?' 'Dat zijn er nog een heleboel lieverd.' Elke dag weer moest ik haar teleurstellen, zag ik de verdrietige uitdrukking op haar gezichtje.
Dat gevoel dat zij in woorden uitdrukte, herkende ik. Hoe vaak had ik niet aan mijn ouders rok getrokken om haar aandacht te vangen om haar te vragen wanneer Goed heiligman nou kwam? Hoe vaak was ik niet in die tijden naar onder geslopen, op mijn tenen om niemand wakker te maken, om te zien of hij deze nacht wel via de schoorsteen naar onze woonkamer was gekomen. Of de grote peen en de brief met de verlanglijstjes van mijn jongere broertjes en die van mijzelf weg waren en de desbetreffende pakjes ervoor in de plaats waren gelegd. Hoe vaak was ik niet weer naar boven gerend, niet meer denkend aan het feit dat mijn ouders nog wel eens konden slapen om zes uur in de vroege morgen, om mijn broertjes en mijn ouders te wekken. 'Brian, Jonas, papa, mama, Sinterklaas is vannacht geweest!' Met slaapdronken ogen pakte mam Jonas op haar arm en pap nam Brian aan zijn hand, om ze naar beneden naar de met-bakpapier-ingepakte cadeautjes met gouden strik te leiden. Hoe vaak had ik niet geschaterlacht om de grapjes in de brief van Zwarte Piet en was trots met de van Sinterklaas gekregen paarse sloffen de woonkamer door geparadeerd?
'Liefje, weet je wat voor dag het morgen is?' 'Ja mama, morgen is het zaterdag!' 'Ja liefje, dat is het inderdaad, maar morgen, morgen komt' Ik fluisterde haar een naam in haar kleine oor. 'Oja mama, echt waar? Komt morgen Sinterklaas?' Ze schreeuwde het bijna uit, ze lachte met glinsterende ogen. 'Morgen is zijn hele intocht op tv te zien, als je wilt kunnen we hem morgen kijken. Hij begint wel om half acht.' 'Oja mama, mag dat? Toe?'
De volgende morgen haalde ik Lotte uit het bed, maakte een kop koffie voor mezelf en zette de televisie aan. Dieuwertje Blok presenteerde het hele gebeuren en vertelde over de eerdere avonturen van Sinterklaas. Dat hij bijna niet was gekomen, dat de boot vertraging had en dat de hele stad Harderwijk was behangen met gekleurde slingers. Tot mijn verbazing vertelde ze dat ze Sinterklaas net nog had proberen te bereiken op zijn iPhone, maar dat de ontvangst op zee vrij slecht was door de wolkenvelden. Hoofdpiet was ook al niet bereikbaar, maar dat lag eraan dat zijn Blackberry terwijl hij aan het pingen was met de burgemeester van Harderwijk in het water was gevallen, doordat Danspiet in het wilde weg danste terwijl hij de nieuwste iPod met koptelefoon op zijn hoofd had geplant. Op Twitter waren de activiteiten wel al te volgen geweest, Sinterklaas, de Rijmpiet en de Kadopiet hadden de twitterende media al op de hoogte gehouden door middel van een vragenuurtje op Twitter met als hashtag Vraagsint en zouden later die middag ook nog een Twitter interview houden. Verbaasd keek ik naar de zevenhonderd jaar oude Sint, die ik me nog zo goed herinnerde. Deze oude man deelde gerechtigheid uit. 'Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe' was toch een regel uit de velen liedjes over deze Goedheiligman? Tegenwoordig zat onder deze tekst ook nog een housebeat, die de kinderen deed opzwepen en dansen voor de spiegel. De ouderwetse Sinterklaas is al niet meer goed genoeg voor de menigte nu en moet meedoen met de nieste gadgets.
Gelukkig is zijn kenmerkende baard nog niet gemillimeterd naar de laatste trends, heeft hij zijn toga nog niet zo laag hangen dat zijn Björn Borg boxer te zien is en komt hij nog steeds met zijn pakjesboot 13 naar Nederland in plaats van zijn privéjet te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten