Imponderabilia.

Imponderabilia;
omstandigheden waarvan de waarde niet precies aan te geven is, maar die toch hun onmiskenbare invloed laten gelden.

Miriam had het fotootje op de kast van haar grootmoeder al zo vaak gezien. Ze wist wie het was. Ze kende de verhalen. Maar toch kon ze het meisje in de blauwe jurk met grove, blonde krullen niet definiëren. Ze kende haar gedachtes niet, ze kende haar ziel niet, ze kende haar eigenschappen niet. Ze pakte het fotolijstje op, alsof het bij een te harde aanpak zou breken. Alsof het meisje van de foto zou wegdansen. Wegdansen van de foto, de grote wijnvelden in. Alsof ze verstoppertje zou spelen in de bossen achter haar huis. Alsof ze wilde zeggen, pak mijn gedachtes dan als je kan. Miriam liet haar voorzichtig ronddansen in haar vingers. Wat zou ze willen, waar dacht ze aan, van wie was de schaduw die voor witte muiltjes zichtbaar was? Miriam sloot haar azuurblauwe ogen.

Even, het was maar voor even, danste ze samen met het meisje, lachte ze samen met haar. Even wist ze wat het meisje voelde, even was zij het meisje. Even danste ook zij in velden, even speelde ook zij verstoppertje in bossen en ook even liet haar vriend schaduwen achter op de foto van haar. Even wist ze wat voor vrijheid dat meisje had gevoeld, even hunkerde ze er net zo naar als zij.