Nog geen volle vierentwintig uur is mijn vakantie begonnen of ik zit alweer met mijn gedachten bij de negenhonderd jaar oude school waar herinneringen wel lijken mee gemetseld tussen de muren. Ik besef me nu pas dat er nog een zelf getekend portret ophangt; een bewijs dat ik wel zeer zeker dagen, maanden, jaren door de school heb gelopen. Na drie jaar zal ik mijn morgen niet meer zo vroeg beginnen met banden oppompen, en het echte Limburgse landschap met de nodige heuvels hoeven te overwinnen. Hoewel dit jaar, zoals mijn ouders zo mooi zeggen ‘kielekiele’ was, ben ik dan toch a de veel te lang durende vakantie de trotse vier gymnasiumiste. En voor de vier Vwo’ers werkt de samenwerking met College Rolduc met Eijkhagen, ook nu wel Charlemagne college in ons nadeel. Alleen wij zullen moeten verkassen naar het veel grotere gebouw in Landgraaf. Opnieuw een nieuwe start. Even weer zo klein als een brugklasser, alleen zonder de grote kiplingrugzakken die de nodige brugklassenuitstraling geven. Nieuwe lokalen, nieuwe leraren die je moet ontdekken. Mijn oude Latijnleraar kon je veel op zijn zandkleurige jasje spelden, de Engelsleraar schreeuwde vaak genoeg lachend ‘Bloody Holigan’ door de klas en mijn geschiedenisleraar, die me gedurende drie jaar liet genieten van zijn kennis en zijn lessen, had een tic met zijn rode trui die hij dagelijks droeg- om over zijn rode sokken in zijn sandalen nog niet te spreken. Van binnen lach ik, hoe vaak heb ik niet voor de lerarenkamer gestaan met de vraag of ik de goedgemutste man even mocht spreken, waardoor andere leraren geërgerd op moesten staan van hun kopje koffie en misschien zelfs door de conciërge meegebrachte cake.
Och laat ik er maar het beste van maken, dus kom maar op plattegronden, smerige kantinehapjes en raar oranje geverfde plastic stoeltjes. Ik ben er (weer) klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten