Je bent een puzzel, die iemand verkeerd moet hebben gelegd. Totaal verkeerd. Je slechte gedeelte vormt de basis en domineert al je goede kanten. Ik weet hoe je was, ik weet hoe je bent. Waarom doe je zo?
Waar zijn je witte vleugeltjes, die je lieten vliegen? Waar zijn die? waar is dat levend wezentje dat de kracht had om mensen op te pakken, opvrolijkte, en op een positiever plekje in hun leven terug zette? Waar zijn je hartverwarmende woorden, je oprechte knuffels en je zakdoek die je bruikte om andermans tranen af te vegen?
Braken je zachtheid en vriendelijkheid je? Het is makkelijk iedereen te kwetsen, zodat jezelf niet nog eens gekwetst wordt. Maar zie je, zie je dan niet jouw gevolgen? Alles wat jij veroorzaakt, zorgt voor meer van het zwarte, het slechte, de duivel.
Ik mis je, zonnetje, je verwarmde mijn dag met een paar woorden. Kom. Schijn alsjeblieft weer met je zonnestralen van geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten