zondag 27 november 2011

Verbroken.

Waarom zie ik nu pas in,
(op een donkere en koude zondag)
dat jij mij al achterliet,
voordat je daadwerkelijk weg was?

De klank in je stem klonk,
anders dan ik me kan herinneren,
anders dan je was,
verdriet maakt nu pas plaats voor besef.

Uit het hart kwam eerder,
dan uit het oog,
de veranderingen die jij nodig vond,
hebben je gebroken.

Verbroken van de liefde,
verbroken van de vriendschap,
verbroken van alle regenbogen in je leven,
verbroken van mij.

De nachtenlange nacht

Terwijl de maan zegeviert en
zijn stralen laat vallen op haar
lijkbleke gezicht,
raakt zij in een reflex
het water onder haar
aan,
waardoor haar spiegelbeeld vertroebelt.

Zwart water.

Terwijl de kraaien kraaien en
de bomen gewiegd worden
door de wind
staat zij daar
gevoelloos
te staan.

Gescheurde blikken.