Ik zou elk woord in het vocabulaire kunnen gebruiken
om je te vertellen hoe vreselijk ik me voel.
Ik zou je kunnen smeken, kunnen huilen
en naar je toe komen.
Wil het niet dat ik dat niet meer durf.
Het was kort, tien seconden maar.
Hoe het daartoe kwam, weet ik al niet meer.
Ik zou zoveel zinnen kunnen vertellen,
zoveel gevoelens in gezichtsuitdrukkingen kunnen leggen.
Ik zou je kunnen knuffelen, je vasthouden
en je gewoon nooit meer los laten.
Wil het niet dat ik dat niet meer durf.
Verscheurd tussen twee werelden,
waar tranen de hoofdrol spelen en niets meer zeker is.
Ik zou elke taal leren om je aan te spreken,
om uit te drukken hoe ik me voel.
Hoe die seconden voor mij voelen,
als urenlange marteling voor jou en voor ons.
Wil het niet dat het aanvoelt alsof het te laat is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten