Ik denk niet dat ik ooit het gevoel beschrijven
kan, dat zinnen zelfs de vernedering zouden onderschatten
En zelfs al zou ik er enorm naar neigen
geen enkel woord kan de gebeurtenis vatten
(Ik herinner me de schaduwen, de sterren en
het met dauw bedekte gras waar we op lagen
de woorden die ik in elke nachtmerrie weer herken
en vooral de ferme handen die zich naar verboden terreinen begaven)
Het voorval zelf heb ik vrijwel meteen verdrongen
Voornamelijk uit wanhoop dat zo de mogelijkheid bestaat
Dat elke handeling die die nacht werd gedwongen
op deze manier alsnog ongedaan kon worden gemaakt
Twee jaar en twee maanden later ben ik
nog steeds niet dol op bomen die donkere velden omringen
en wanneer ik dan weer zijn gezicht voor de geest haal op dat ogenblik
doe ik geen moeite meer om mijn kippenvel te verdringen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten