Ik kijk naar mijn telefoon, ik staar ernaar. Wanneer, wanneer hoor ik weer van je? Wanneer hoor ik je lieve woordjes weer? De wijzers van de klok gaan te langzaam, ze maken leven realiteit. Weer een minuut voorbij zonder enige aandacht, zonder jou. Ik scroll door mijn telefoonlijst met contacten. Ik stop bij jouw naam. Vijf letters. Vijf letters uit het alfabet die jouw naam vormen. Apart klinken ze niet, maar samen vormen ze jouw naam. Jouw mooie naam. Ik speel met de wisknop. Contactpersoon verwijderen? Ik draai mijn mobiel in het rond. Nee, ja? Toch maar niet, toch maar wel? Je maakt me gek. Je maakt me gek op jou. Ik had dit nooit gedacht, nooit gehoopt, maar het is wel gebeurd. Ik neem een besluit.
Ik zet mijn telefooon uit en probeer me op andere dingen te concentreren. Dan klinkt de bel. Ik ga even snel met mijn hand door mijn haar. Iemand klopt op de deur. 'Ja, ja, ik kom!' Ik pak de sleutel uit mijn tas en loop de trap af. ik steek de sleutel in het slot en draai hem om. Ik draai aan de deurknop. En daar staat hij. Zomaar, voor haar eigen deur. 'Ik bleef je voicemailbericht maar afluisteren. Over en over. Totdat mijn beltegoed op was. Toch bleven je woorden hoorbaar. Hoorbaar in mijn gedachten. Ik hou ook van jou.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten